Inmiddels zijn de dagen korter. ’s Morgens komt in de schemer het werk op gang.

(foto gemaakt vanuit WS Waterijsje door de bewoonster)

Zo af en toe raakt er iemand te water. Niet leuk natuurlijk voor degene die het overkomt, maar een uitdaging om zo’n moment te kunnen fotograferen. Een “correspondent” is het gelukt, nadat een werkbootje omkiepte, dus kunnen we het niet nalaten die foto te plaatsen. Er is sprake van dat het bootje nu ontslagen wordt.

Grappig, zo’n gebeurtenis. Niet voor de harde werkers, dus die zijn onherkenbaar gemaakt.

De woonark Watergenoegen keerde vandaag terug naar de oorspronkelijke ligplaats op nummer 356.

Niet iedere jarige wordt vermeld, een uitzondering wordt gemaakt voor de oudste woonbootbewoonster van de Vechtdijk. Ze bereikte gisteren de mijlpaal van 80 jaren. Reden voor een bloemetje van de aannemer. En als heuglijke bijkomstigheid, nog één nachtje slapen en dan weer terug naar de oorspronkelijke ligplaats op 356.

Als er ergens even een stabiele drijvende voorziening nodig is, bijvoorbeeld bij het afzagen van de meerpalen, dan wordt daar een ponton gebracht. Over de weg, met de kraan, zo over de tuinen door de lucht voorzichtig het water in.

Nadat diverse keren langs een groot deel van de Vechtdijk de straatverlichting bij herhaling defect was, werd afgelopen week het probleem waarschijnlijk goed opgelost. De lantaarns laten al enkele dagen achter elkaar in het donker veilig hun licht schijnen. Noodkabeltjes konden verwijderd worden.

Regelmatig komt de man opdagen die de meerpalen afzaagt. Iedere paal wordt op lengte gezaagd en daarna afgeschuind. Een secuur klusje met de kettingzaag, balancerend op een ponton, met als eindresultaat een mooie paal met een RVS muts.

Langzamerhand worden de nog af te werken punten aangepakt, van de woonboten die eerder al naar hun ligplaatsen terug gingen. Er wordt hard gewerkt aan onder meer het definitief aansluiten. Zelfs tijdens de koffie ligt het werk niet stil, vader en zoon werken goed samen. De één hanteert het lepeltje in de koffiebeker van de ander, een (ont)roerend tafereeltje.

Gisteren werd er weer gesleept, van de tijdelijke naar de oorspronkelijke ligplaats. Deze keer was het er eentje, de woonark van nummer 354.

Gedurende de laatste zeven weken van het jaar wordt gewerkt aan onder meer het afhandelen van nog openstaande punten. Bijvoorbeeld het vervangen van tijdelijke voorzieningen van toegangsbruggen door definitieve constructies. Inmiddels zijn de dagen korter en is de temperatuur lager. Handschoenen en mutsen komen goed van pas.